Αφιερωμένο.....

ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ Ο ΒΑΡΥΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

Θα το φωνάξω στα βουνά, στον άνεμο, στα δάση,
στα κύματα τ' αλαργινά....
“Μου ξεριζωωώσαν την καρδιααά!!!!!”
-Ψηλά πετάξτε σταυραετοί κι αετοί μαυρονυχάτοι,
πάρτε στα ουράνια την κραυγή, να ακουστεί στα πλάτη!
Σκιστείτε βράχοι αθάνατοι, μη κι ο καημός χωρέσει
κι εσύ, αχ! θάλασσα πλατιά, πάρε απ' τη μαύρη μου χαρά!

Θλίψη μέσα στα μάτια της, πίκρα στο στεναγμό της,
έσβησε το μπουμπούκι της και σώθηκε το βιός της.
Οι άγγελοι το ζήλεψαν προτού καλά ανθίσει,
το πήραν ένα δειλινό, μια ματωμένη δύση!
Σ' αυτή τη μάνα τι να πεις, που 'χει τον κόσμο χάσει,
σε ποιας ελπίδας τ' όνομα, ποιος να την ησυχάσει!
Στον πόνο της ποιος δεν πονά και ποιος δεν γονατίζει,
την πιο βαθιά λαβωματιά θωρεί και δεν δακρύζει!
Λένε οι παλιοί έχει γραφτεί, πως στον καθένα έχει οριστεί,
ξέρει Εκείνος ποιο σταυρό, αντέχεις να σηκώσεις!
Πόσο ν' αντέξει μια καρδιά,
τον πόνο αυτό ποια τον βαστά, πέτρα να μη λυγίσει!
Να χάσει το αγγελούδι της,
σε ποια αξίζει αυτή η τιμή, της μάχαιρας η τύχη!
Είναι βαρύς ασήκωτος, μάνα να μην της τύχει,
τέτοιο σταυρό μην αξιωθεί, καμιά να μη σηκώσει!

-Θεέ μου, δώσε της δύναμη, γλυκιά μου Παναγία,
στην αγκαλιά σου την σεπτή, γαλήνεψε της την ψυχή!
Δέσποινα, μάνα του Χριστού, του κόσμου όλου Μητέρα,
τον άγγελό της πρόσεχε, άχραντη Πλατυτέρα!!!

Στη μνήμη ενός μικρού αγγέλου

 
       Voula Kapiri
          ~V. K.~
        28/3/2019

Η μέρα εκείνη με πόνεσε πολύ!
Κάθε παιδί, είναι παιδί όλων μας, το μέλλον, η ίδια η ζωή!
Ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας
είμαστε εγώ κι εσύ,
συμπάσχεις στο δράμα της ζωής!
Συντετριμμένη, συγκλονισμένη,
μη έχοντας άλλο τρόπο να εκφράσω ότι μ' έπνιγε,
τη θλίψη μου, τον πόνο, όσα ένιωθα,
έγραψα αυτούς τους ταπεινούς στίχους
( κάτι ελάχιστο, ένα σφίξιμο χεριού,
μια ζεστή αγκαλιά, ένα βλέμμα δακρυσμένο)
που αφιερώνω σ' αυτά τα δυο νέα παιδιά,
τους γονείς και το μικρό τους αγγελούδι!!!

artist Victor Nizovtsev