ΠΕΡΑ ΑΠ' ΤΗΝ ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ

Έρχεται μια στιγμή, που η απαντοχή

σε φέρνει πέρα απ' την κόκκινη γραμμή,
την κόκκινη γραμμή του μη!
Είναι το πλήρωμα του χρόνου;
είναι που σου χρωστάει η ζωή;
Σου φταίνε όλα,
σου φταίει πάνω απ' όλα το Εγώ σου!
Πνίγεσαι λες
και πιάνεις τη ζωή απ' το μαλλί!
Θέλω όλα πίσω τα δικά μου,
όσα αγαπώ που τ' άφησα μακριά μου,
εμπόδια ναι, μα έχω μερίδιο κι εγώ.
Θες που είχα αλυσοδέσει τη φωνή μου,
θες που δεν σήκωσα κεφάλι
να κοιτάξω στην ψυχή μου,
να ψάξω τον κρυμμένο μου εαυτό,
θες που δεν πάτησα το πόδι
να πω φτάνει, ως εδώ!
πιο πέρα είμαι Εγώ!
Εγώ, που αυτή τη λέξη την έβαλα στο ράφι,
μόνη κι αφρόντιστη, στη σκόνη ξεχασμένη,
να σβήνει απ' το δικό μου λεξικό,
ν' αργοπεθαίνει.....
Κι έρχεται θεέ μου το ζεστό σου χέρι
και με σώνει,
την Άνοιξη στα έκθαμβα μάτια μου απλώνει
κι η ομορφιά μ' αναγεννάει!
Το χέρι της αγάπης με λυτρώνει!
Έστω κι αργά, είμαι κι Εγώ εδώ,
μαθαίνω απ' την αρχή να μ' αγαπώ!!!

                  ~ ~ V.K. ~ ~
                   10/3/2018
artist Arthur Braginsky