Εσύ έχεις τα χρώματα, κρατάς και τα πινέλα!!
Στο χέρι σου η εικόνα της μορφής σου,
αγάπησε την μ' όλη σου την τέχνη,
τιμή σου, θα 'χει την υπογραφή σου!
Έχεις το λογικό, έχεις την κρίση,
σου δόθηκε η χάρη να γνωρίζεις,
ποιο το καλό, ποιο το κακό,
πόσο γλυκιά η αγάπη κι ο πόνος τι ξυράφι!
Με ότι ευγενές, καλό, την ομορφαίνεις,
με ότι αγενές και ποταπό την ασχημαίνεις!
Κάθε σου ωραίο στέκει μπρος στο μέτωπό σου
και κάθε ανήθικο εκεί, στην ίδια θέση!
Αν κοιταχτείς στον μέσα σου καθρέφτη,
εκεί θα δεις όλα τ' αληθινά σου!
Ακόμα και να θέλεις τα άσχημα να διώξεις,
αυτά δεν θα κουνάνε ρούπι,
παιδιά που ξέρουν το γονιό,
θα σε διεκδικούν, θα λένε είναι δικά σου!!
Τα χρώματα να ξέρεις ανεξίτηλα,
στην ώρα της η κάθε πινελιά,
το τώρα να λογάς, μην αναβάλλεις,
δεν πιάνει γομολάστιχα μετά.
Είναι που ότι γεννιέται κάποτε πεθαίνει,
κάποτε φτάνει και το τέλος στο ταξίδι,
το πότε όμως κανείς δεν ξέρει!
Άνθρωποι είμαστε και κάνουμε όλοι λάθη,
το κάθε λάθος μάθημα κι όχι ντροπή,
λάθος το λάθος σου, μαθαίνεις τη ζωή!
Μα όπως μαθαίνεις να προσέχεις τον εαυτό σου,
έτσι ας μάθεις και τα πάθη σου να ελέγχεις!
Με το μαχαίρι σου, τα νύχια ή τα δόντια,
είναι αναπόφευκτο να πληγωθείς ή να πληγώσεις.
Ο εγωισμός επί πτωμάτων θριαμβεύει,
χείριστο των παθών και σε παραμυθιάζει,
τάχα πως είσαι συ το κέντρο
Άνθρωποι είμαστε και κάνουμε όλοι λάθη,
το κάθε λάθος μάθημα κι όχι ντροπή,
λάθος το λάθος σου, μαθαίνεις τη ζωή!
Μα όπως μαθαίνεις να προσέχεις τον εαυτό σου,
έτσι ας μάθεις και τα πάθη σου να ελέγχεις!
Με το μαχαίρι σου, τα νύχια ή τα δόντια,
είναι αναπόφευκτο να πληγωθείς ή να πληγώσεις.
Ο εγωισμός επί πτωμάτων θριαμβεύει,
χείριστο των παθών και σε παραμυθιάζει,
τάχα πως είσαι συ το κέντρο
ή ο κυρίαρχος του κόσμου,
μακριά από το τιμόνι σου, μην είναι οδηγός σου!
μακριά από το τιμόνι σου, μην είναι οδηγός σου!
Δεν είσαι παντοκράτορας ούτε και παντογνώστης.
Να λες "εν οίδα ότι ουδέν οίδα",
κλείσε το στόμα σου και άκου,
το πνεύμα σου ανοιχτό να ακούει, να βλέπει,
να μαθαίνεις μέχρι τέλους!
Το κάθε τι με τη δική του αξία,
ο ελέφαντας αλλά και το μερμήγκι!
Τον αδερφό σου μην υποτιμάς,
τον διπλανό σου, τα δικαιώματα του!
Τα όρια σου εκεί που αρχίζουν τα δικά του!
Για ότι καλό ή κακό θα πληρωθείς,
αργά ή γρήγορα θα σου επιστραφεί,
είναι το σύμπαν που συνωμοτεί!
Τον αδερφό σου μην υποτιμάς,
τον διπλανό σου, τα δικαιώματα του!
Τα όρια σου εκεί που αρχίζουν τα δικά του!
Για ότι καλό ή κακό θα πληρωθείς,
αργά ή γρήγορα θα σου επιστραφεί,
είναι το σύμπαν που συνωμοτεί!
Αξιοπρέπεια με ήθος και ταπεινοφροσύνη!
Ο σεβασμός, η εκτίμηση,
η ευγνωμοσύνη, ο γλυκός ο λόγος, ναι!
Να δίνεις από την ψυχή σου με αγάπη,
είναι χαρά μεγάλη να προσφέρεις
κι όχι μόνο να παίρνεις!
Μακριά απ' την υπερηφάνεια,
η ευγνωμοσύνη, ο γλυκός ο λόγος, ναι!
Να δίνεις από την ψυχή σου με αγάπη,
είναι χαρά μεγάλη να προσφέρεις
κι όχι μόνο να παίρνεις!
Μακριά απ' την υπερηφάνεια,
την αχαριστία, την κακοήθεια, την πικρία!
Αν μετανιώσεις κι ''αν'' ζητήσεις μια συγγνώμη,
ίσως και να στη δώσουν, ποιος το ξέρει!
Όμως ποτάμι ο χρόνος, πίσω δεν γυρνάει
και ότι γράψεις πάνω του δεν σβήνει!
Χαράζει το ακριβό διαμάντι
όπως και η κοφτερή λεπίδα,
όπου αφήσεις τα σημάδια σου, θα μείνουν,
ακόμα κι αν ξεχάσουνε οι άλλοι,
εσένα αιώνια θα στολίζουν, την ψυχή σου!
Τις τύψεις πως και που θα φυγαδεύσεις,
για σκέψου "αν" κάποτε έρθουν
και στρωθούν στην αγκαλιά σου
αλλά το τρένο με τις ευκαιρίες έχει φύγει!
Γι' αυτό τις πράξεις να προσέχεις, τις κινήσεις,
το στόμα σου τι λέει, τις λέξεις!
Η σκέψη έχει τη δύναμη
κι είτε φτερά σου δίνει να πετάξεις,
ώθηση για ν' ανέβεις
είτε σε σπρώχνει κάτω χαμηλά,
ο ίδιος ο λάκκος που ανοίγεις,
γίνεται μαύρη λίμνη και σε πνίγει!
Στο φως λοιπόν ή στο σκοτάδι,
στα χαμηλά ή στα ψηλά,
ποια θέση επιθυμείς για την ψυχή σου!
Δώσε της την αξία που της πρέπει,
όπως τη θέλεις την εικόνα που θ' αφήσεις,
γιατί αυτή θα προσκυνούν,
ή θα στη φτύνουν!!!
Η Αγάπη τέλος να θυμάσαι που θα δώσεις,
Αν μετανιώσεις κι ''αν'' ζητήσεις μια συγγνώμη,
ίσως και να στη δώσουν, ποιος το ξέρει!
Όμως ποτάμι ο χρόνος, πίσω δεν γυρνάει
και ότι γράψεις πάνω του δεν σβήνει!
Χαράζει το ακριβό διαμάντι
όπως και η κοφτερή λεπίδα,
όπου αφήσεις τα σημάδια σου, θα μείνουν,
ακόμα κι αν ξεχάσουνε οι άλλοι,
εσένα αιώνια θα στολίζουν, την ψυχή σου!
Τις τύψεις πως και που θα φυγαδεύσεις,
για σκέψου "αν" κάποτε έρθουν
και στρωθούν στην αγκαλιά σου
αλλά το τρένο με τις ευκαιρίες έχει φύγει!
Γι' αυτό τις πράξεις να προσέχεις, τις κινήσεις,
το στόμα σου τι λέει, τις λέξεις!
Η σκέψη έχει τη δύναμη
κι είτε φτερά σου δίνει να πετάξεις,
ώθηση για ν' ανέβεις
είτε σε σπρώχνει κάτω χαμηλά,
ο ίδιος ο λάκκος που ανοίγεις,
γίνεται μαύρη λίμνη και σε πνίγει!
Στο φως λοιπόν ή στο σκοτάδι,
στα χαμηλά ή στα ψηλά,
ποια θέση επιθυμείς για την ψυχή σου!
Δώσε της την αξία που της πρέπει,
όπως τη θέλεις την εικόνα που θ' αφήσεις,
γιατί αυτή θα προσκυνούν,
ή θα στη φτύνουν!!!
Η Αγάπη τέλος να θυμάσαι που θα δώσεις,
χαρίζει στο έργο σου τη λάμψη,
κρατάει τα κλειδιά του παραδείσου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου