Άδειοι οι δρόμοι, σαν σε νύχτα ατέλειωτη.
Με πολέμου κύμβαλα και τυμπανοκρουσίες
ο εχθρός προελαύνει ακάθεκτος,
κραταιός περιφέρεται στα σκοτάδια του νου,
ήλιος με αγκάθια, δεινά υποσχόμενος.
Φανοστάτες της θλίψης, η μοναξιά κι η ερημιά
στο πέρασμα του ριγούν.
Νεκρές πολιτείες, πετρωμένες καρδιές,
παραμονεύει ο φόβος τα έρημα,
μην προβάλουν χαρούμενα, χαμόγελα ξένοιαστα.
Απελπισιά σπέρνει ο πανικός στα πρόσφορα εδάφη,
αυτοεξόριστοι οι άνθρωποι!
Οι νεκροί χωρίς τελευταίο ασπασμό, ασυνόδευτοι,
στρατευμένοι σε λεγεώνες θανάτου,
τα γιατί αναπάντητα.
Στο έλεος των δεινών υποκλίνονται
ο άμετρος εγωισμός κι η ανευθυνότητα.
Σφαλιστά παραθυρόφυλλα κι ο αέρας εντός πνιγηρός,
ασφυκτιούν οι στιγμές!
Στο λόφο με τους σταυρούς στενάζει ο πόνος.
Βαριές ακούγονται στη γης οι μπότες του Αόρατου.
Στο ικρίωμα του τρόμου, οι ανάσες κομμένες.
Δεν ακούγεται ψίθυρος!
Τραγικοί μασκοφόροι, ταγμένοι μπροστά,
στις επάλξεις του κίνδυνου με αγωνία παλεύουν
να βρουν την αχίλλειο πτέρνα του,
να ανακόψουν το μένος του,
ενώ ο εισβολέας γοργά δυναστεύει,
του πολιτισμού τα τείχη γκρεμίζει,
ανήλεα εξοντώνει, θανατικές καταδίκες ορίζει!
Στο χαμό, μεσοπέλαγα ο κόσμος ζητά εξιλέωση,
"ας κοπάσει η άγρια φύση του"
ευελπιστούν διακαώς σ' ένα θαύμα!
Αχ! "Ας ανοίξει ο Κύριος τα φιλεύσπλαχνα σπλάχνα
της Αυτού αγαθότητος, ας ελεήσει τον κόσμο Του",
εκλιπαρεί η ανθρωπότητα η άπληστη,
στην ανάγκη της τώρα, η αχάριστη
που είχε τόσο απομακρυνθεί, σχεδόν Τον είχε ξεχάσει!
Προσδοκά την Ανάσταση που όμως θέλει ταπείνωση,
ειλικρινή μεταμέλεια, εκ βαθέων συγγνώμη,
επαναπροσδιορισμό αξιών, της ψυχής την ανάταση !
Μόνο η Άνοιξη ατάραχη, σφριγηλή,
επιδεικτικά το κακό αγνοεί, αυτή ξέρει,
με μυροβόλα λόγια προκλητικά το ξορκίζει,
παντιέρα σηκώνει και τα στήθη προτάσσει αγέρωχη!
Οργιάζει στα δάση με όλα τα κάλλη της,
σε κήπους κι αυλές, γειτονιές με αγριολούλουδα
φωτιά παπαρούνες, φιλικές μαργαρίτες,
αμυγδαλιές, λεμονιές, νεραντζιές,
κι απορημένη αναμένει τα χαρμόσυνα βήματα,
τα ερωτεύσιμα βλέμματα.
Στέλνει αγάπης μηνύματα απλόχερα,
πεταλούδες και μέλισσες μπιστικοί ταχυδρόμοι
κι επιμένει με πείσμα στο ρόλο της,
"η ομορφιά και η χάρη της να νικήσει τη θλίψη"
αιώνια αυτή της ζωής αναγέννηση!
Ας κριθεί απ' την αύρα του κάθε της ποίημα,
την ατόφια του αγνότητα στις ψυχές των ανθρώπων
και ας λάμψουν ελπίδες ανέσπερες,
να χαρούν τα παράθυρα, οι πόρτες, οι δρόμοι
να σκορπίσουν ανέμελα των παιδιών τα χαμόγελα
κι οι καμπάνες να ηχήσουν στο θαύμα της πάλι!
Τόσο απλά τ' ακριβά μας πολύτιμα,
ας χαρούμε τη φύση μας άνθρωπε
της ζωής μας τα ωραία ανεκτίμητα,
μια αγκαλιά, μια ματιά, ένα χάδι!
Μια γλυκιά καλημέρα στον ήλιο σου
και να η Άνοιξη, στην καρδιά σου ανατέλλει,
πλουμιστή, μυροφόρα, αναστάσιμη,
ευλογία Κυρίου ως τα πέρατα φτάνει!
~ ~ V. K. ~ ~
Voula Kapiri
31/3/2020
painting by Christian Schloe
