ΚΡΑΥΓΕΣ ΣΕ ΜΑΤΙΑ ΑΘΩΑ

Εδώ τους έφερε η ζωή;
Επιλογή τους κι όπου βγει ή παραπλανημένοι;
Κουρνιάζουν σαν αγρίμια, απόκληροι, κυνηγημένοι,
κοιτάνε γύρω αλαφιασμένοι, τι παρακάτω περιμένει.
Ψάχνουν τις ηλιαχτίδες το πρωί
ανάμεσα στα δέντρα τα γυμνά,στα ίδια που έσπασαν κλαδιά
για να ζεστάνουν τ' άκρα τους, τα εσώψυχα, τα σωθικά,
τα μάτια τους που απ' τις εικόνες τις σκληρές έχουν παγώσει.
Τσουβαλιασμένα πλάι τους, βασανισμένα τα παιδιά,
βρέφη, μωρά, μικρά με τα θλιμμένα μάτια τους καρφιά.
Αυτά, τα αθώα μάτια τα μικρά που ανοίξανε διάπλατα μεγάλα
στο λυσσασμένο το θεριό που ήθελε να τα καταπιεί,
στον πανικό, στα ουρλιαχτά κι έπειτα στην απελπισιά,
να τα αποστρέφεται η ανθρωπιά!
Τόπο να ψάχνουν να σταθούν, τι τα φερε η μάνα τους εδώ;
γιατί αφήσανε το σπίτι τους; γιατί;
γιατί τα ζούνε όλα αυτά; γιατί σ' αυτά τα ξένα!
Τα αθώα αυτά ματάκια που έπρεπε μόνο να γελούν,
δεν ξέρουν λόγια περιττά, μα έχουν τρόπο να εκφραστούν,
κραυγές τα δάκρυα τους, τρέχουν αβάσταχτα, καυτά,
με τόσο πόνο, σπαραγμό, που σου ματώνουν την καρδιά.
Αχ! τρομαγμένα μάτια εσείς, μικρούλια σπουργιτάκια,
σεις που δεν φταίξατε καθόλου, πουθενά
κι έχετε ανάγκες, δικαιώματα σαν όλα τα παιδιά,
μα οι μεγάλοι κι οι τρανοί, σαν δαίμονες και σαν θεοί,
σας διαφεντεύουν τη ζωή κι αδίστακτα κι ανήλεα
παίζουν στις πλάτες σας ελεεινά παιχνίδια,
πιόνια μικρά σε βρώμικη παρτίδα!
Αχ! μάτια όμορφα εσείς, άδολα παιδικά ματάκια,
τη νύχτα που έξω κλείνετε τη δυστυχία που σας πολεμά
σαν γέρνετε να κοιμηθείτε σε άκαρδα μαξιλάρια
κάτω απ' τ' άστρα, κάτω απ' τον ίδιο ουρανό
που άλλα κοιμούνται σε ζεστά, σε μαλακά κρεβάτια,
ας έρθουν όνειρα γλυκά, να σας χαϊδέψουν απαλά,
να σας χαρίσουν τρυφερά, την πιο μεγάλη σας χαρά,
γέλιο, φαΐ και ξενοιασιά, μια ήσυχη, ζεστή γωνιά
και έναν ήλιο πρωινό, όλο ελπίδα,
στάλες γαλήνης μες στην καταιγίδα!

       ~ ~ V. K. ~ ~
       Voula Kapiri
          3/3/2020
painting by Victor Nizovtsev