Η άνοιξη μας γέλασε,
μας πλάνεψε πλάνην οικτράν,
ή την προδώσαμε εμείς;
Πότε επιτέλους θα 'ρθουνε
για μας τα χελιδόνια!
Ο θρόνος περιμένει χρόνια
για την αγάπη την πανώρια
και το κερί καρτερικά ν' ανάψει
από τη λάμψη τη στεντόρεια!
Αδημονούν στα σπάργανα
οι στιγμές, παρθένες
να ντυθούν κόκκινη φλόγα,
τ' ωραίο απόλυτο,
της μέθεξης το χρώμα!
Πάνω στου ανέμου τα φτερά,
άγριων αλόγων γητευτές,
ας ταξιδέψουμε μακριά,
στου φεγγαριού τα χνάρια!
Μέσα από θάλασσες, στεριές,
με του έρωτα μας το σκαρί,
τ' άλικο πάθος για πανί,
να φτάσουμε στου πόθου το λιμάνι,
αραξοβόλι στ' όμορφο
χρυσό μας ακρογιάλι!
Κάτω απ' των άστρων τις ματιές
να γράψει η αγάπη μας
με της ψυχής το χέρι
τις μαγικές μας τις στιγμές,
να μείνουν ανεξίτηλες
στου χρόνου το τεφτέρι!
~ ~ V. K. ~ ~
Voula Kapiri
30/3/2018
painting by Fransois Fressinier
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου