κρύσταλλο και σμαράγδι,
χάντρες μετρά ο Αρχάγγελος
μπλε, τυρκουάζ, τοπάζι.
Ένας μικρός παράδεισος,
γαλήνη, σ' αγαλλιάζει,
με το θαλασσαγέρι του,
το φως που όλα τ' αγιάζει!
Άγγιγμα της παλάμης Του,
χάρισμα η τόση λάμψη,
θαρρείς χαμόγελο Θεού,
χαράς καραβοστάσι!
Πιο κάτω απ' τον Ταΰγετο
με την ψηλή κορμοστασιά,
αμβρόσια η χάρη του,
τη νιώθεις κι από μακριά!
Η σκαλωσιά του απ' τα ριζά,
αρχαίο μονοπάτι
για τ' ουρανού ένα κλαδί,
να πιάσει, ν' ανεβεί η ψυχή.
Λιβάνι για την προσευχή,
κοχύλια, βότσαλα κι ευχή,
σ' αρπάζει ο γλάρος απ' τη γη
στο ακρογιάλι το γυαλί.
Οι πικροδάφνες πινελιές
σε κάθε ρούγα και στρατί,
τα κρίταμα, οι αθάνατοι,
οι ολανθισμένοι γιούκοι.
Αγιόκλημα και λυγαριές,
το χιώτικο το γιασεμί
κι απέναντι οι Κροκεές
που γέννησαν τον ποιητή!
Ο Νικηφόρος* ολόγυρα,
όπου κοιτάξεις και σταθείς
η ευγενική του, απλοϊκή,
ωραία, ταπεινή μορφή!
Το άρωμα της αύρας του
το αισθάνεσαι να μπλέκει
στου τόπου τις μοσχοβολιές,
θυμάρι, θρούμπη, αγριελιές.
Άγρια μέντα, βάλσαμο,
ρίγανη και φλισκούνι,
στο σκίνο, τη φασκομηλιά,
η σκέψη του ανοιχτή αγκαλιά!
Της ευτυχίας που θήλασε,
παιάνες οι στίχοι του ηχούν,
στολίζουν δάφνες και μυρτιές,
τη γονική του γη τιμούν!
Το ευλογημένο πνεύμα του
καίει άσβεστο καντήλι,
στους ελαιώνες της καρδιάς,
η φλόγα στο φυτίλι!
Αραξοβόλι, λιάζεται
αγάλια κύμα κύμα
η αλμύρα, τ' άνθος του αφρού
στα βράχια λευκό ποίημα!
Τα δειλινά στο θαλασσί
ο ήλιος σ' αρμενίζει,
όπου η καυτή ανάσα του
αγγίζει, στραφταλίζει!
Το χρυσαφένιο λιόγερμα
με τέχνη χρωματίζει
στα κόκκινα, μενεξεδιά
ρομάντζες ζωγραφίζει!
Ντύνεσαι τ' άγια χρώματα,
μεθάς με του ήλιου το φιλί,
στο όνειρο αφήνεσαι,
στου έρωτα κάθε στιγμή!!!!
~ ~ V. K. ~ ~
Voula Kapiri
30/7/2019
*Νικ. Βρεττάκος
Αρχάγγελος Λακωνίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου