ΘΡΗΝΩΔΙΑ

Κρανίου τόπο θυμίζει πια το Μάτι

και η θλίψη... μια θάλασσα απέραντη!
Κουφάρια έρμα, μολυβιές οι κορμοί
απέμειναν φιγούρες τραγικές
στη μαυροφορεμένη γη.
Της μοναξιάς τρομακτικοί
αργοσαλεύουν οι ίσκιοι τους
σαν παίρνει και νυχτώνει.
Θρηνεί ως και το φεγγάρι
στο διάβα ανάμεσα τους
πονάει, κόκκινο, ματώνει!
Οι ανθοδέσμες μικρές πινελιές
στο ανθρακί κενοτάφιο το άχαρο,
μ' άνθη φρέσκα δροσάτα από δάκρυ
δίνουν χρώμα αγάπης,
μόνες νότες ζωής
στο νεκροταφείο τ' αλλόκοτο!
Τους νεκρούς τους τα μνήματα ψάχνουν
κι οι νεκροί να ησυχάσουν,
το δικό τους το μνήμα,
δυο μέτρα γη αφράτη!
Μα τη στάχτη τους ποιος τη μαζεύει
που με τόσα άλλα έγιναν ένα,
την πήρε ο άνεμος, σκόρπισε, πάει!
Τις ευθύνες λοιπόν ποιος θα θάψει,
τις φωνές που σαν σε πανσέληνο
λύκοι ουρλιάζουνε το άδικο,
στων παιδιών που καήκαν το κλάμα,
ποιος τα ώτα θα κλείσει,
στα φτερά των αγγέλων
τα νώτα τάχα ποιος θα γυρίσει!
Και τη μνήμη της φρίκης,
ποιας ταφόπλακας ψέμα
τολμά να σκεπάσει,
της καρδιάς της τον πόνο,
ποιο άκαρδο μνήμα!
Στην αξιοπρέπεια που ανήλεα κάηκε,
ποιος ιθύνων ανεύθυνος
τον λίθον πρώτος βαλέτω!
Το αθώο αίμα που χύθηκε,
στης λάβας τη δίψα θυσία,
θα σας πνίξει, ποτάμι!
Η αλήθεια το δίκιο ζητάει!!!
 
          ~ ~ V.K ~ ~
         Voula Kapiri
           25/7/2018

artist Shawna Erback