Ήρθες σαν άγγιγμα ψυχής,μες στο σκοτάδι αστραπήκαι φώτισες τα βάθη μου.Πόσο δική μου σ' ένιωσα,σαν άγνωστο κομμάτι μου!Γράφουν οι ψίθυροι καρδιάςμε εικόνες, συναισθήματατη μελωδία στα ποιήματα.Με μεταξένια ομορφιάυφαίνει η ψυχή ανθοποιήματα!Μοσχοβολιά της άνοιξης,πνοή τριανταφυλλένιαμε μάγεψες νεράιδα.Με πότισες το μπρούσκο σουκι άνθισες μέσα μου το θαύμα!Φλόγα που καίει την καρδιά,η φεγγαρένια μου δροσιά,το μελτεμάκι μου εσύκι η αύρα η θαλασσινή,το καλοκαίρι μου!Εσύ η ζεστή μου η γωνιάμέσα στη βαρυχειμωνιά,του νόστου το λιμάνι μου,το απάγκιο μου εσύστ' αγριοκαίρι μου!Στα μονοπάτια σου πετώ,χαρά μου αγαπημένη.Με γιασεμιού ανασαιμιέςστ' άστρα μ' απογειώνεις,Ποίηση, με λυτρώνεις!~ ~ V.K ~ ~5/1/2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου