ΠΟΙΗΣΗ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ

Ήρθες σαν άγγιγμα ψυχής,
μες στο σκοτάδι αστραπή
και φώτισες τα βάθη μου.
Πόσο δική μου σ' ένιωσα,
σαν άγνωστο κομμάτι μου!

Γράφουν οι ψίθυροι καρδιάς
με εικόνες,συναισθήματα
τη μελωδία στα ποιήματα.
Με μεταξένια ομορφιά
υφαίνει η ψυχή ανθοποιήματα!

Μοσχοβολιά της άνοιξης,
πνοή τριανταφυλλένια
με μάγεψες νεράιδα.
Με πότισες το μπρούσκο σου
κι άνθισες μέσα μου το θαύμα!

Φλόγα που καίει την καρδιά,
η φεγγαρένια μου δροσιά,
το μελτεμάκι μου εσύ
κι η αύρα η θαλασσινή,
το καλοκαίρι μου!

Εσύ η ζεστή μου η γωνιά
μέσα στη βαρυχειμωνιά,
του νόστου το λιμάνι μου,
το απάγκιο μου εσύ
στ' αγριοκαίρι μου!

Στα μονοπάτια σου πετώ,
χαρά μου αγαπημένη.
Με γιασεμιού ανασαιμιές
στ' άστρα μ' απογειώνεις,
Ποίηση, με λυτρώνεις!

            ~ ~ V.K ~ ~
              5/1/2016