Το σπίτι παραπαίει σκοτεινό,
ζει και δεν ζει,
ανάμεσα φθοράς και αφθαρσίας,
ακόμα αντέχει!
Καημός στα πέλαγα η κλίνη ταξιδεύει,
με τ' αφρισμένα κύματα παλεύει,
κάβο να δέσει λαχταρά, γαλήνη!
Τα παραθύρια όλα ανοιχτά,
όλα για Σένα που αργείς,
σαν φεγγαρόφωτο να μπεις!
- Έλα, να γείρεις στ' αχανή,
λευκά σεντόνια της ψυχής,
τ' άλικο του κοχλία να ντυθείς!
Με των ανθών σου τ' άρωμα
έλα να μας φιλέψεις,
γλυκιά εποχή Εσύ, καλοσυνάτη,
με την ικμάδα, τη δροσιά,
φως στην καρδιά να λάμψεις!
Τη φοβερή ησυχία
των φαντασμάτων να ταράξεις,
τη θολερή τους βολεμένη απάτη,
ως να χαθούν με την σκληρή
πραμάτεια τους στην πλάτη!
Φύσηξε αγέρι, Ζέφυρε
σκόρπισε πέρα, μακριά
μιας μοίρας αλμυρής την αλισάχνη,
αύρα μου εσύ θαλασσινή
σβήσε της κάθε χνάρι!
Συνόδευσε την Άνοιξη
κρατώντας της το χέρι,
να 'ρθεί η μειλίχια εποχή!
Καλώς να ορίσουν λυγερές οι ανεμώνες,
να μείνουν πίσω ξέπνοοι χειμώνες!
Να στολιστεί η μικρή αυλή
μ ένα γιορντάνι νότες,
κρίνα, βιολέτες, γιασεμιά
στις ασπρισμένες γλάστρες
ζουμπούλια και βασιλικά,
γεράνια και μπιγκόνιες,
χαμόγελα χρωματιστά!
Στους βράχους της υπομονής
σαν σε λειμώνες λιόσπαρτους,
πορφυρογέννητες ν' ανθίσουν οι ελπίδες!
Να δω τη θάλασσα γυαλί
και κάθε ηλιοφίλημα
στο μπλε να στραφταλίζει,
παιδούλα ανέμελη η ψυχή,
βαρκούλα ν' αρμενίζει,
δεμάτια το χρυσάφι να θερίζει!
Όλη του κόσμου η υπομονή,
η προσμονή για Σένα!
- Έλα ακριβό μου Έαρ!!!
~ ~ V. K. ~ ~
21/3/2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου