ΦΕΓΓΑΡΟΣΤΑΛΙΕΣ

Φεγγάρι μάγια μου 'κανες!

Πώς στέκει έτσι ονειρικό

απόψε το φεγγάρι,

κομμένο κάθετα μισό,

το νυφικό του μια λευκό,

μια ασημί και μια χρυσό!

-Τι κέφια Θεέ μου είναι αυτά,

το τέλειο χέρι Σου τι φτιάχνει!

Μια οπτασία μοναδική,

στης μαύρης νύχτας τον καμβά

μια πανδαισία λαμπερή,

το άστρο το ερωτικό,

ποίημα εξαίσιο, λυρικό!

Τόσο επιβλητικό,

σου κόβει την ανάσα, τη μιλιά,

κι όσο θαρρείς φτάνεις κοντά

τόσο κατρακυλάει γοργά

στου ουρανού τη σκαλωσιά,

πίσω απ' τις στέγες των σπιτιών,

κρύβεται μέσα στα στενά.

Μα να το εκεί στο ξέφωτο,

στη θάλασσα αντικριστά,

μετέωρο της τραγουδά

μ' ένα δοξάρι και βιολί,

μια καντάδα απ' τα παλιά

και της φορά κατάσαρκα

την αύρα του τη χρυσαφιά.

Με νάζια, παιχνιδίσματα

μαζί της ερωτοτροπεί

πριν να βουτήξει ο πόθος του

στη λατρευτή της αγκαλιά.

Πιάνει σαξόφωνο, σολάρει,

ρομάντζα λάγνα στη σιωπή

ως να κυλήσει αργά, να βυθιστεί

στα σκοτεινά αλμυρά νερά

και να τους βρει μαζί η αυγή!

Πλανιέται τούτη τη βραδιά

τριγύρω κάτι μαγικό,

το ένιωσαν και τα παιδιά

που έπαιζαν στα βότσαλα

κάτω στην ακροθαλασσιά.

Μπλέξαν τα δάχτυλα απαλά,

στα μάτια λόγια τρυφερά,

φωτιά στα χείλη τα φιλιά!

Μια πρόκληση η ατμόσφαιρα,

του έρωτα μεθυστική,

κόκκινα ροδοπέταλα

στάζουν οι φεγγαροσταλιές,

αγιόκλημα και γιασεμί!

Σελήνη, αιθέρια ομορφιά,

αρχαία μα τόσο νεανική!

Σ' αυτές τις μαγικές στιγμές,

ίδια με φεγγαροσταλιά

η σκέψη σου με λιώνει!

Έλα άστρο μου για χάρη μου,

γείρε στο μαξιλάρι μου,

μελένιο μου όνειρο εσύ

πάρε με στ' άσπρο σου άλογο

για τ' ασημένιο αλώνι!

       ~ ~ V.K. ~ ~

        12/6/2018