ΗΛΙΟΓΕΝΝΗΜΕΝΗ

Άνοιξη μυροβόλησε
άνθισαν κήποι στην καρδιά
οι πασχαλιές, τα γιασεμιά
τα ρόδα ανοίξαν στα κλαδιά.
Σε μια αιώνια στιγμή
ήπια το φως, τη λάμψη σου
σε φιλντισένιο τάσι.
Σε μια ματιά, σε μια στιγμή
δεν είχε σύνορα η γη,
ο κόσμος δεν είχε άκρη.
Τα μάτια σου τα γαλανά
μια λίμνη, κρύσταλλα νερά,
γαλέρες μ' αρμενίσανε
στου φεγγαριού τη γειτονιά.
Η σμίξη μας λάβα, φωτιά
κι έκρηξη ως τ' αστέρια,
του παραδείσου τα κλειδιά
στα λατρευτά σου χέρια.
Η σκέψη σου ωκεανός
κι εγώ βαθιά σου ναυαγός
λιμάνι και απάγκιο μου,
γλυκό μου αραξοβόλι.
Ο ωραίος κηπουρός εσύ
κι εγώ το περιβόλι,
ήλιος που σπέρνει τη ζωή
κι εγώ ηλιογεννημένη!

     ~ ~ V. K. ~ ~
      30/6/2018

ΡΟΥΜΠΙΝΙ, ΚΟΚΚΙΝΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

Απόβραδο στην Εύβοια....

νότια για τ' Αλιβέρι.....
η γέφυρα, το κάστρο το παλιό,
στο πλάι τα γκριζωπά βουνά
κι η θάλασσα ηγεμονική,
μόνη της μια παράσταση,
μ' όλα τα μπλε στα βάθη της,
δαντέλες στ'ακρογιάλι,
τη δύση πάνω της χρυσή,
να φεύγεις στα πελάγη!

Του Παρθενώνα η μουσική,
στα πέρατα έκκληση, κραυγή,
άριες μαρμάρινες, λευκές
κι αρχαίος χορός, ζεϊμπέκικο
σε στίχους του Μιχάλη!
Θερμό το χειροκρότημα,
του έργου η ανταμοιβή!

Φιλί στης νύχτας τη σιωπή,
στο πλάι μας ερωτικό,
κόκκινο το φεγγάρι,
ρουμπίνι καρφωμένο
στο μαύρο πέτο τ' ουρανού,
κυλάει απ' τα μάτια στην καρδιά
και γλυκοτραγουδάει,
ένα σκοπό αλαργινό
έτσι που σε μεθάει,
σε παίρνει και σε πάει
στ' αστέρια τα πιο φωτερά,
στ' ωραίο του σεργιάνι!

Πώς μας κερνάς απλόχερα,
Θεέ μου πώς τα χαρίζεις,
τα πιο σπουδαία σου σπαταλάς
στα πλάσματα σου που αγαπάς,
σε μένα, μια μικρή κλωστή
στου άπειρου κόσμου το κερί,
μια τόση δα άσημη ψυχή,
να ζω τα θαυμαστά σου, ευχή!!
 
          ~ ~ V. K. ~ ~
           24/7/2018

   

art by Jaime Best

ΦΕΓΓΑΡΟΣΤΑΛΙΕΣ

Φεγγάρι μάγια μου 'κανες!

Πώς στέκει έτσι ονειρικό

απόψε το φεγγάρι,

κομμένο κάθετα μισό,

το νυφικό του μια λευκό,

μια ασημί και μια χρυσό!

-Τι κέφια Θεέ μου είναι αυτά,

το τέλειο χέρι Σου τι φτιάχνει!

Μια οπτασία μοναδική,

στης μαύρης νύχτας τον καμβά

μια πανδαισία λαμπερή,

το άστρο το ερωτικό,

ποίημα εξαίσιο, λυρικό!

Τόσο επιβλητικό,

σου κόβει την ανάσα, τη μιλιά,

κι όσο θαρρείς φτάνεις κοντά

τόσο κατρακυλάει γοργά

στου ουρανού τη σκαλωσιά,

πίσω απ' τις στέγες των σπιτιών,

κρύβεται μέσα στα στενά.

Μα να το εκεί στο ξέφωτο,

στη θάλασσα αντικριστά,

μετέωρο της τραγουδά

μ' ένα δοξάρι και βιολί,

μια καντάδα απ' τα παλιά

και της φορά κατάσαρκα

την αύρα του τη χρυσαφιά.

Με νάζια, παιχνιδίσματα

μαζί της ερωτοτροπεί

πριν να βουτήξει ο πόθος του

στη λατρευτή της αγκαλιά.

Πιάνει σαξόφωνο, σολάρει,

ρομάντζα λάγνα στη σιωπή

ως να κυλήσει αργά, να βυθιστεί

στα σκοτεινά αλμυρά νερά

και να τους βρει μαζί η αυγή!

Πλανιέται τούτη τη βραδιά

τριγύρω κάτι μαγικό,

το ένιωσαν και τα παιδιά

που έπαιζαν στα βότσαλα

κάτω στην ακροθαλασσιά.

Μπλέξαν τα δάχτυλα απαλά,

στα μάτια λόγια τρυφερά,

φωτιά στα χείλη τα φιλιά!

Μια πρόκληση η ατμόσφαιρα,

του έρωτα μεθυστική,

κόκκινα ροδοπέταλα

στάζουν οι φεγγαροσταλιές,

αγιόκλημα και γιασεμί!

Σελήνη, αιθέρια ομορφιά,

αρχαία μα τόσο νεανική!

Σ' αυτές τις μαγικές στιγμές,

ίδια με φεγγαροσταλιά

η σκέψη σου με λιώνει!

Έλα άστρο μου για χάρη μου,

γείρε στο μαξιλάρι μου,

μελένιο μου όνειρο εσύ

πάρε με στ' άσπρο σου άλογο

για τ' ασημένιο αλώνι!

       ~ ~ V.K. ~ ~

        12/6/2018

ΚΗΠΟΣ ΣΤΑ ΠΕΛΑΓΑ

Καταμεσής στα πέλαγα
ανθίζει κήπος μυστικός.
Σπάνια λουλούδια
οι πεθυμιές μοσχοβολούν,
σάλπισμα αγγέλων
σε ευχών κλαδιά ηχούν.
Οι ρίζες τους αγγίζουν
τ' ουρανού τα βάθη.
Φιλιά σιωπής γέρνουν στα πέταλα
με του ανέμου την πνοή.
Στη γύρη τους χρυσάφι,
ζωής φιλιά ο ήλιος σπέρνει!
Μέσ' στο γαλάζιο....όνειρο!
Σαν το περήφανο ξωκλήσι παραστέκει,
σε βράχο ξεχασμένο απ' τον Θεό,
την αγριάδα των κυμάτων να ξορκίζει.
Μια φλόγα θεία στο καντήλι
που το ιερό εικόνισμα φωτίζει.
Στ' όνομα της αγίας Αγάπης,
σκέψη θυσίας τη θαλάσσια θλίψη θάβει.
Θαύμα φαντάζει ο κήπος των ευχών!
Κι εκεί η ψυχή το τάμα της ανάβει!

       ~ ~  V. K. ~ ~
         25/8/2015