και μια βροχή ψιχαλιστή,
έβρεχε συναισθήματα θυμάμαι!
Διάβαζα εκείνα τα γραπτά
κι έλεγα: Ναι!
όλα όσα γράφεις τα αγαπώ,
όνειρα, εικόνες, σκέψεις, λέξεις,
σε όλα σου τα αγαπημένα
κι ακαταμάχητα ωραία, Ναι!
Εκεί, στον κήπο των ευχών
τριαντάφυλλα ευωδιαστά,
ρόδινα αγγίγματα ψυχής
άστρα κι αγγελικοί ψαλμοί
αστροφεγγιές κι αγγέλοι,
γονάτισα χωρίς ντροπή!
μόνο έκλαιγα,
δίχως να ξέρω το γιατί,
τα δάκρυα μου έβλεπε η βροχή
και με περιγελούσε έξω από το τζάμι
και η μελαγχολία από κοντά
σιγόντο στο ρυθμό της να κρατάει.
Όπως τα χέρια μου έτρεμε η ψυχή,
σπουργίτι ανέστιο ζητούσε θαλπωρή
σε μια άκρη των ματιών σου
να κουρνιάσει,
σε μια ζεστή γωνιά σου να κρυφτεί,
να σ' αγκαλιάσει
της καρδιάς μου ποιητή!
Ξάφνου σα να ένιωσα
πως πρέπει να ξυπνήσω,
και πριν το όνειρο χαθεί
τα έσβησα ένα, ένα
απ' το χαρτί, όλα τα Ναι.
Μα απ' την καρδιά μου αδύνατον,
δεν άφηνε ούτε ένα να σβηστεί,
λες και τα έγραψε ανεξίτηλο μελάνι,
τα κράτησε παντοτινά εκεί,
να λέει Ναι και πάλι Ναι,
σε όλα σου που αγάπησε πολύ,
τα ίδια ανιδιοτελή κι αθώα Ναι!
Μπουμπούκια έμειναν για πάντα
τόσα λόγια,
η άνοιξη απ' τα πέλαγα
δεν έλεγε να ρθεί,
σταμάτησε ο χρόνος
όταν έφυγες για πάντα
κι όλο ρωτούσαν πότε θα φανείς,
μπρος σου ν' ανθίσουν
να τα πάρεις....χαρισμένα!
Πέτρωσαν να σε καρτερούν
τα ανείπωτα τα λόγια μου για σένα,
περίμεναν καρτερικά....
στο Βόσπορο, σ' ένα λιμάνι,
στο σταθμό,
της ξενιτιάς τραγούδια
γίναν λυπημένα,
μαρμαρωμένα σαν του Χαλεπά
την Κοιμωμένη,
μια κόρη τόσο όμορφη
μα από έρωτα θλιμμένη!
Voula Kapiri
~ ~ V. K. ~ ~
24/9/2019
Evanthia Rebutsika - An umbrella over Vosporos
live at Megaron (2018)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου