μια πιρουέτα ακόμα σ' ένα απίστευτο χορό
και μια υπόκλιση στου χρόνου το τεφτέρι!
Το κοίταζα να πέφτει, στη γη ν' αφήνεται απαλά,
πάνω στο κόκκινο χαλί....Το άγγιξα με έρωτα, το είπα Άστεγο Φιλί!
Χάιδεψε την παλάμη μου η τελευταία του πνοή
κι αλήθεια πόνεσα πολύ,
το κόκκινο φύλλο ένιωσα να ξεψυχάει!
Μα ο κύκλος που οδηγεί από το τέλος στην αρχή,
μ' έφερε στης ψυχής μου το παρτέρι!
Κι αντίκρισα να ξεμυτίζουν δροσερά,
φύλλα κι ανθάκια τρυφερά σαν νεογέννητα μωρά,
τα γέλια τους τα παιδικά,
που το γλυκό τους άρωμα ζωή μοσχοβολάει!
Θα ρθουν ξανά με τη σειρά,
με τον καιρό θα γεννηθεί πάλι του έρωτα η χαρά!
Η φύση καλλιτεχνικά βάφει τα όνειρα χρυσά,
δίχως σπουδή, έτσι απλά ξέρει να κλέβει την καρδιά,
να μας κερνάει ομορφιά, στιγμές να μας μεθάει!
Και να, το τέλειο χέρι της......
κεντάει κόκκινο χαλί με φύλλα φθινοπωρινά,
σαν το δικό μου κόκκινο, το Άστεγο Φιλί!!!
~ ~ V.K. ~ ~
Voula Kapiri
14/1/2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου