ΤΩΝ ΤΡΥΓΗΤΩΝ ΟΙ ΩΡΕΣ

Τσιμπολογούν το αμπέλι της ζωής,
γεύονται ώριμες στιγμές τα πρέπει!

Στου χρόνου την κληματαριά,
άγουρες, οι αξόδευτες
των θέλω οι στιγμές,
καρτερικές, ικέτιδες γονατιστές!

Ρόδινες αχνοφαίνονται
σαν όραμα στις φυλλωσιές,
οι εικόνες οι ιδανικές,
του αύριο οι νοσταλγικές!

Όπως τις θέλει η ψυχή,
οι επιθυμίες μας γλυκές!
Ηλιόλουστη κι η προσμονή
ως να γλυκάνουν οι χυμοί!

Κι όσο καλπάζει στο άτι του ο καιρός,
οι άρπαγες καραδοκούν,
αδιάντροποι οι καιροσκόποι!
Στου παραλόγου το σκοπό,
οι σαλτιμπάγκοι οι απεχθείς
κλέβουν του αθώου το μερτικό!

Αστράφτει η ελπίδα της ζωής,
παραμερίζει το κακό!
Στημένα σκιάχτρα θλιβερά
στέκουν τα δήθεν στις γωνιές,
τους τσιμπολόγους ν' απωθούν.

Αγάλι αγάλι, μέλι θα γενούν,
των τρυγητών οι ώρες
που θα ρθουν!
Για μας οι πιο όμορφες στιγμές!
Ας είναι οι αγκάλες ανοιχτές!

         ~ ~ V.K ~ ~
        26 / 9 / 2016
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
painting by Francisco Goya,
Autumn, or the Grape Harvest
       (1786-1787)

ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΜΟΥ

Έλα καλή μου φορεσιά

να σε ντυθώ να λάμψω,
έλα χαρά μου ακριβή,
μαζί σου να πετάξω!
Μαϊστράλι φύσα τα πανιά,
πάμε στα ωραία Παλάτια,
στα χώματα τα ιερά,
στο πέλαγο αγνάντια!
Στην Πύλη του Απόλλωνα
να εξαγνιστώ, να νιώσω,
την ομορφιά του να χαρώ
κι απ' το χρυσάφι να ευφρανθώ!
Να τον ερωτευτώ άλλη μια,
στον κόρφο του να ονειρευτώ,
να βασιλέψω στα βαθιά,
τον Ήλιο να στεφανωθώ!

Του φθινοπώρου τις δειλές πατημασιές,
εσύ ψυχή μου μην ακούς,
κλείσε την πόρτα στον καιρό!
Λατρεία η εποχή που ζω,
πίσω δεν την αφήνω,
στο καλοκαίρι που αγαπώ,
εδώ θέλω να μείνω!

Εδώ, στο ωραίο μου νησί
που 'χει στα σπίτια τα λευκά
τις φούξια μπουκαμβίλιες πινελιές,
κοχύλια, βότσαλα, την άμμο την ξανθή
και γαλανά, κρυστάλλινα νερά!
Τα μάρμαρα του ζηλευτά,
και οι κορφές ολόσπαρτες ξωκλήσια,
τ' αμπέλια σε πεζούλες στις πλαγιές
και οι δροσοπηγές του βάλσαμο στα στήθια!
Με το ηλιογέννητο γλαυκό,
το γλυκό φως του Αιγαίου
που όνειρα αρμενίζει,
τα δειλινά που κλέβουν τις καρδιές
κι η σκέψη στον Αποσπερίτη σεργιανίζει.
Μ' αυτές τις φεγγαράδες τις ψιθυριστές
που ζωγραφίζουν τις ακρογιαλιές,
ν' ακούς φεγγαροτράγουδα στη σιγαλιά,
να σε μαγεύει τ' άστρο του βοριά,
βιολί, λαούτο με κρασί κι αστροφεγγιές,
στιγμές να γράφουν κι όμορφες βραδιές!

Αχ, πουθενά δεν ξημερώνει έτσι η αυγή
κι ενώ σε έχω πάντοτε μαζί,
λες και με ξεριζώνουν έξω απ' το λιμάνι,
σαν φεύγω, πίσω αφήνω ένα κομμάτι!
Κράτα με εδώ μιας που
έχεις κλέψει την καρδιά μου,
σγουρέ βασιλικέ μου εσύ,
θαλασσινέ έρωτα μου,
γαλάζιο μου όνειρο, νησί,
μπρούσκο μεράκι μου,
σταλιά, σταλιά να με μεθάς
καλοκαιράκι μου!!!!

           ~ V. K. ~
         18/9/2017

ΟΜΟΡΦΗ ΨΥΧΗ

Λιτή και αφτιασίδωτη,
έτσι την αγαπώ,
ψυχή μου τη μορφή σου!
Όμορφη, με τη γλύκα
από της μάνας σου την τρυφερότη,
κει που σε τάιζε
με της καρδιάς το γάλα!
Με την αυθεντικότητα σου,
την αισθαντικότητα,
του ενστίκτου σου την έκφραση,
το άρωμα, τη γεύση σου
και της φωνής το χρώμα!
Στο πρόσωπο τη θάλασσα,
τη γοητεία του άγνωστου,
την καθαρότητα, γυαλί
κι εκείνο το μυστήριο
στο λαμπερό σου βλέμμα!
Γυμνή μέσα στα μάτια σου
η όμορφη ψυχή σου,
πως αγαπώ να τη θωρώ,
σαν τον γαλάζιο ουρανό!!!

     ~ ~ V. K. ~ ~
       22/ 8/2017