ΠΟΙΗΣΗ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ

Ήρθες σαν άγγιγμα ψυχής,
μες στο σκοτάδι αστραπή
και φώτισες τα βάθη μου.
Πόσο δική μου σ' ένιωσα,
σαν άγνωστο κομμάτι μου!

Γράφουν οι ψίθυροι καρδιάς
με εικόνες,συναισθήματα
τη μελωδία στα ποιήματα.
Με μεταξένια ομορφιά
υφαίνει η ψυχή ανθοποιήματα!

Μοσχοβολιά της άνοιξης,
πνοή τριανταφυλλένια
με μάγεψες νεράιδα.
Με πότισες το μπρούσκο σου
κι άνθισες μέσα μου το θαύμα!

Φλόγα που καίει την καρδιά,
η φεγγαρένια μου δροσιά,
το μελτεμάκι μου εσύ
κι η αύρα η θαλασσινή,
το καλοκαίρι μου!

Εσύ η ζεστή μου η γωνιά
μέσα στη βαρυχειμωνιά,
του νόστου το λιμάνι μου,
το απάγκιο μου εσύ
στ' αγριοκαίρι μου!

Στα μονοπάτια σου πετώ,
χαρά μου αγαπημένη.
Με γιασεμιού ανασαιμιές
στ' άστρα μ' απογειώνεις,
Ποίηση, με λυτρώνεις!

            ~ ~ V.K ~ ~
              5/1/2016

ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ ΞΕΣΤΡΑΤΙΣΜΑ

Για δες τον μες στα σκοτεινά,
πάνω από ρούγες και στενά
άνοιξε πάλι τα φτερά!
Κόβει τα γόρδια δεσμά
κι αρματωμένος ξεστρατίζει!

- Που τρέχεις έτσι λογισμέ!
Λεβάντες τάχα ή Βαρδάρης,
ποιός άνεμος τον αρμενίζει!

Στ' αστέρια ρίχνει σκαλωσιά,
νιώθει την αύρα της κοντά,
το άρωμα της τον τυλίγει!

-Μούσα μου, μάγισσα Σελήνη!
στου έρωτα σου τη σαγήνη!

         ~ ~ V. K. ~ 

            3/10/2016

ΑΥΤΗ Η ΓΗ ΕΧΕΙ ΦΩΝΗ

Αυτή η γη έχει φωνή!

Άκου της φύσης τη φωνή

σαν την ψυχή, το μέσα σου,

στα πιο απλά, μες στη σιγή!

Φωνή σαν καταχείμωνο,

σαν κάψα καλοκαιρινή,

αύρα φθινοπωριάτικη

ή σαν της άνοιξης γιορτή.

Μιλάει με τα χελιδόνια,

τους κορυδαλλούς και τα αηδόνια,

με τα νερά πιάνει κουβέντα,

μ' αγέρηδες, βουνά και δέντρα,

με άνθη, κύματα, φεγγάρια,

με δειλινά, αυγές, κοράλλια!

Ήχοι, της πλάσης συναυλία,

σύμπαντος ύμνοι, λειτουργία,

στην κλίμακα της μουσικής της,

κάθε μια νότα κι ευλογία!

Αν την καρδιά σου απεγκλωβίσεις,

με την αγνότητα παιδιού,

λυτρωτική θα την αγγίξεις!

Άνθρωπε βγες απ' το εγώ σου,

απ' τον κλειστό μικρόκοσμο σου

κι αφέσου στη γλυκιά παλάμη,

έρωτας τ' απαλό της χάδι.

Πλούτη δεν είναι η εξουσία,

μα εγωισμού περιουσία,

φραγμούς μη στήνεις στην ουσία, 

τη μόνη αλήθεια, πεμπτουσία!

Άκουσε τη φωνή της φύσης,

κι εκτίμησε ό,τι έχει αξία!

      ~ ~ V.K. ~ ~

       7/10/2016

ΕΑΡΙΝΗ ΟΠΤΑΣΙΑ

Στην παγωνιά με την αυγή
πρόβαλες μέσα απ' την αχλύ
στα θαλασσόδαρτα ύψη.
Με βήμα αιθέριο στα νερά
και άρωμα μεθυστικό
από το σφρίγος της ζωής,
η αύρα σου η θεϊκή,
σε κάλεσμα ερωτικό
ξεσήκωνε τη φύση!
Το φόρεμα σου ανάερο
του μεταξιού κι ολάνθιστο
χόρευε με τον άνεμο,
μύρια τριαντάφυλλα λευκά,
κεντίδια επάνω τρυφερά,
σκόρπιζαν άρρητη ευωδιά!
Φλαμίνγκο ρόδινο χαλί
στρώσαν το διάβα σου μεμιάς,
υπόκλιση στο λαμπερό,
θεσπέσιο ποίημα της καρδιάς!
Η λατρευτή σου η μορφή
στα κύτταρα μου χαρμονή,
σ' ένιωσα αίμα της φωτιάς
γοργά στις φλέβες να κυλάς!
Στου έρωτα την πλησμονή,
το Είναι μου έγινε Εσύ,
ω! απόλυτη, αίσθηση γλυκιά!
ω! φως μου, Άνοιξη ακριβή!

~ ~ V. K. ~ ~
13 / 3 / 2018

painting by Hans Zatzka

ΠΡΕΛΟΥΔΙΟ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ

Αγρίεψε για τα καλά

η φετινή η χειμωνιά!

Μα, πότε θα φανούν οι ανθοί, 

οι υάκινθοι μεθυστικοί!

Δειλά μπουμπούκια στα κλαδιά,

αχ! ας ανθίσει η αμυγδαλιά,

σαν οπτασία ρομαντική

να μας αγγίξει τρυφερά

αυτή η αγνή της ομορφιά, 

ροδούλα ή μ' άνθη λευκά,

τη νυφική της φορεσιά,

το ντελικάτο άρωμα της! 

Αιθέρια αντίκρυ στο χιονιά,

πρώτη να σύρει το χορό,

Πρελούδιο της Άνοιξης

στα χείλη της ν' ανθίσει,

της αναγέννησης γιορτή

που έρωτα κυοφορεί,

της Άνοιξης που βρεφουργεί

γλυκές ελπίδες, τη ζωή!

      

        ~ ~ V. K. ~ ~ 

           11/2/2017 

ΟΜΟΡΦΗ ΣΚΕΨΗ

Ψαλιδωτές ουρές πεταρίζουν στα χείλη της!
Ήχοι εαρινοί!
Γεύση μελιού!
Άρωμα ρόδου και στο μίσχο αγκάθια!
Αγγίζω με προσοχή,
με ευλάβεια το θρόισμα της στον άνεμο!
Αφαιρώ κάθε τι από γύρω....
Σωπαίνω τους ήχους!
Ω! καθάρια φωνή!
Νιώθω τον παλμό της όμορφης σκέψης!
Φτερουγίζει στα φυλλώματα μέσα μου!
Εκστατικά την ασπάζομαι!

         ~ ~ V. K. ~ ~
            23/9/2016

painting by Christian Schloe