Ποιητικό ακρογιάλι: ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΓΚΡΕΜΙΖΕΤΑΙ

Να έχουμε έναν υπέροχο Απρίλη με υγεία,

ανοιχτή αγκαλιά και καθαρή ματιά!

Ας χαρούμε την Άνοιξη με όλες τις ομορφιές της και τα θαύματα!
Μα θεωρώ πιο σημαντικό να ευχηθώ καλύτερες μέρες

για όλους μας ιδίως δε στους πονεμένους ανθρώπους,

σε κείνους που αγωνίζονται για δικαίωση,

διεκδικούν τα αυτονόητα,

μια θέση στον ήλιο με ασφάλεια και ελευθερία.
Σε έναν κόσμο που γκρεμίζεται*

ας μην οραματιζόμαστε απλά το τέλειο

δηλαδή την Αρμονία, αλλά ας τείνουμε προς αυτό!

Ας σηκώσουμε το κεφάλι ψηλά

και με τη δύναμη του Θεού ας πούμε ΩΣ ΕΔΩ!

και ας τολμήσουμε, ας σπάσουμε τις αλυσίδες, τη Σιωπή,

για μια ζωή με ειρήνη, δικαιοσύνη, ανθρωπιά, σεβασμό, αλληλεγγύη!

Το αντιλαμβάνεται κάθε νοήμων άνθρωπος

ότι είμαστε όλο και πιο κοντά σε ένα τέλμα,

ήρθαν οι έσχατοι καιροί!

Βασιλεύει το κακό σε όλο του το μεγαλείο, η αδικία, η ατιμία,

ο ξεπεσμός των ηθών, η κατάλυση των θεσμών,

ο εξευτελισμός της ανθρώπινης φύσης, η απαξίωση της ανθρώπινης ζωής,

ο χειριστικός πολιτισμός της τεχνολογίας, της αποξένωσης, της μοναξιάς!

Απίστευτα τρομακτικά παιχνίδια παίζονται από τους Μεγάλους

στις πλάτες των Μικρών, των μαζών, των λαών, των φτωχών, των παιδιών,

ποιος θα υπερισχύσει, ποιος θα είναι ο Κυρίαρχος του παιχνιδιού!

θεοί στη θέση του Θεού διαφεντεύουν τον κόσμο,

σα να τους ανήκουν τα πάντα, ο ουρανός και η γη, οι ζωές των ανθρώπων.

Φροντίζουν για τις δυναστείες τους

(χρήμα ρέει στις φλέβες τους, όχι αίμα)

πατώντας επί πτωμάτων, λες και θα ζουν αιώνια,

μη αναγνωρίζοντας τη μικρότητα τους στο Σύμπαν

(αλίμονο, την ιδιωτική τους περιουσία!)

ούτε ότι για κάθε αρχή υπάρχει τέλος (αυτοί υπερφυσικά όντα!),

ότι θα έρθει και γι' αυτούς η στιγμή που θα γίνουν σκουλήκια,

χώμα, σκόνη.

Αποφασίζουν και διατάσσουν, κινούν τα νήματα του κόσμου.

-Τώρα γελάτε, τώρα κλαίτε, τώρα χαίρεστε, τώρα πονάτε,

σας απαγορεύουμε τα δικαιώματα σας, σας τα επιτρέπουμε,

σας γκρεμίζουμε τη ζωή, δίχως παιδιά, δίχως γονείς,

δίχως σπίτι, νερό, τροφή, δίχως πατρίδα,

τι κι αν ο ήλιος ανατέλλει για όλους, για κάθε έμβιο ον!

εμείς σας κλέβουμε τη μερίδα, πνιγείτε στα πέλαγα, ταφείτε σαν τα αδέσποτα,

χειρότερα κι από τα ζώα της ζούγκλας που τιμούν τους νεκρούς τους,

χωρίς ιερά και όσια.

Εγκλήματα που ξεπερνούν τη φαντασία και θάνατοι, πολλοί θάνατοι!
Και έγινε η απώλεια συνήθεια μας!**
Ανεξέλεγκτη βία, ατιμωρησία, τρομοκρατία, εκφοβισμοί, εξαναγκασμοί,

βακτήρια, ιοί, ειδήμονες και ειδικοί, κλιματική αλλαγή, δηλητήρια,

πυρηνικά, αέρια, καταστολή και Σιωπή, πολλή Σιωπή!

Αυτή είναι η πρόοδος, η εξέλιξη, η ελεύθερη πατρίδα που ονειρεύτηκαν,

αγωνίστηκαν και γι' αυτήν θυσίασαν τη ζωή τους οι ήρωες πρόγονοι μας;

αυτό είναι το καλύτερο αύριο, το λαμπρό μέλλον

που επιθυμούμε εμείς για τα παιδιά μας; Όχι βέβαια!
Ο άνθρωπος δεν γεννήθηκε να ζει στις πόλεις,

με το άγχος της καθημερινότητας για την επιβίωση, στο τρέξιμο συνεχώς

να χάνεται ανάμεσα στα κτίρια, τα αυτοκίνητα, μέσα στο πολύβουο πλήθος.

Μακριά από τη φύση που είναι μέρος της και την έχει τόσο ανάγκη,

τους ήχους της, τη γαλήνη, την ηρεμία της, χάνει την επαφή του

με τον ίδιο του τον εαυτό, με τον Δημιουργό του,

χάνει την επαφή με τη μάνα γη που τον περιμένει να του δοθεί

να τον φορτίσει με ζωντάνια, ενέργεια, χαρά, να αισθανθεί πληρότητα,

να νιώσει ευλογημένος!
Ας αναλογιστεί ο καθένας τις ευθύνες του***

και ας κάνει ότι περνάει από το χέρι του, ότι καλύτερο,

ας βάλει ένα λιθαράκι όπου μπορεί,

όπου του δίνεται η ευκαιρία και του αναλογεί,

για να χαίρονται κάποτε τα παιδιά μας τον αέρα που θα αναπνέουν,

τον ζωοδότη ήλιο και το φως του Θεού, την ομορφιά της Άνοιξης,

την αναγέννηση της φύσης, την Ανάσταση με ανάταση ψυχής!

Voula Kapiri

3/4/2024

*Σ' έναν κόσμο που γκρεμίζεται

Σταμάτης Σπανουδάκης

**Έγινε η απώλεια συνήθειά μας

Συνηθίσαμε, συνηθίσαμε πολλά πράγματα
συνηθίσαμε και τις άγριες εικόνες
δίπλα μας, γύρω μας, πίσω μας, πλάι μας.
Συνηθίσαμε τον θάνατο,
συνηθίσαμε την εικόνα του...
Τι είμαστε; τι γίναμε;
Μη γίνουμε! Μην είμαστε!
Μη γίνουμε
Μην προφτάσουμε
Μην προλάβουμε να γίνουμε
Μη συνηθίσουμε
Μη συνηθίσουμε.... "
Θάνος Ανεστόπουλος