Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Σε όποιον τόπο κι αν βρεθείς,

σ' όποιον ναό,

άλλες εικόνες, έθιμα, ιερείς,
μα η ουσία ίδια,
μια η αλήθεια σου παντού,
καθρέφτης της καρδιάς σου!
Αν μέσα σου δεν γεννηθεί ο Χριστός,
Γέννηση δεν υπάρχει,
στα βάθη σου αν δεν σταυρωθεί,
Σταύρωση δεν υπάρχει!
Αν δεν ενδυθείς το μαρτύριο Του στην ψυχή,
τη θυσία Του για την σωτηρία
εσού του αμαρτωλού,
δεν υπάρχουν τα Πάθη του Χριστού!
Εκεί που βρίσκει Γολγοθά,
με τον ληστή να μετανοεί,
τόπο δακρύων η Σταύρωση,
εκεί θριαμβεύει κι η Ανάσταση!
Το ίδιο το Τέλος υψώνει την Αρχή,
πατάει στον θάνατο η αιώνια Ζωή!
Λάμπει μέσα από το σκοτάδι Φως,
πάνω απ' τ' αγκάθια, τα καρφιά
ανθίζει η πιο όμορφη Άνοιξη,
μοσχοβολάει ο Σταυρός Ελπίδα!!!
     
          ~ ~ V. K. ~ ~
              25/4/2019

ΜΗ ΜΙΛΑΣ ΑΛΛΟ ΓΙΑ ΑΓΑΠΗ

Μιλάς....μιλάς...μιλάς...

και λες...ω! πόσα λες...
για καταστάσεις άγνωστες,
αισθήσεις ξένες, συναισθήματα!
Απ' τη βολή σου στο σπιτάκι σου,
με το ζεστό σου φαγητό επάνω στο τραπέζι
μιλάς για άστεγους, μιλάς για πείνα!
Μην είδες το παιδί σου να σβήνει από νερό,
μην έκανες το χώμα μπισκότα να το ταΐσεις,
γυμνό στο μαρτύριο των παθών του να χάνεται,
αδύναμο μπροστά στα μάτια σου
κι η αγκαλιά σου μάταια να θέλει
και να μην μπορεί να το κρατήσει στη ζωή;;;
Ήσυχα απολαμβάνοντας τον καφέ σου
όπως κι όλα τα αγαθά της ειρήνης,
μιλάς για τα θύματα του πολέμου, τους μετανάστες
που επιλέγουν το άγνωστο από τον βέβαιο θάνατο,
ένα κομμάτι γης να ανασάνουν,
μοίρα στον ήλιο, παίζοντας τα όλα για όλα,
κορόνα γράμματα τη ζωή τους και τη ζωή των παιδιών τους!
Αν δεν ζήσεις τις τραγικές στιγμές τους,
την αγωνία και την απελπισιά τους,
ούτε μπορείς να διανοηθείς πως νιώθουν,
τι κουβαλάνε στις αποσκευές της ψυχής τους!
Αν δεν χάσεις, πως θα μιλήσεις για απώλεια,
αν δεν υποφέρεις πως θα μιλήσεις για πόνο;
Έτσι ακριβώς λοιπόν, πως θα μιλήσεις για Αγάπη,
αν δεν τη ζήσεις σ' όλο το βάθος και το ύψος της,
αν δεν εκδυθείς τον τυφλό εγωισμό σου,
αν δεν ταπεινωθείς στα σκαλοπάτια της!
Αν δεν της δοθείς με όλο το είναι σου,
αν δεν ματώσεις γι' αυτήν, αν δεν θυσιαστείς,
αν δεν εκστασιαστείς στο μεγαλείο της
πως τολμάς άνθρωπε να μιλάς γι' Αγάπη!
Μην τη συγχέεις με τίποτ' άλλο,
μην την πιάνεις στο στόμα σου
άμα δεν το 'χεις πλύνει με ροδόνερο,
σε υποκρισίας κατώγια μην διασύρεις το θείο δώρο!
Ας μιλήσουν γι' αυτήν στ' αλήθεια όσοι τη γεύτηκαν,
όσοι το ναό της προσκύνησαν,
στην κοινωνία της άγγιξαν το Θεό,
όσοι στ' αλήθεια αγάπησαν!
Μην αγγίζεις με χέρια μιαρά την Ιερή Φλόγα,
ει μη μόνον καθαρή τη καρδία,
αν θες να ζήσεις το θαύμα της!
Στην Αγάπη μόνο τιμές αξίζουν!!!

         ~ ~ V.K. ~ ~
          22/4/2019

"Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, ου ζηλοί,
η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί,
ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν,
ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία,
πάντα στέγει, πάντα ελπίζει, πάντα πιστεύει, πάντα υπομένει.
Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει!"
     Ύμνος της αγάπης
     Απόστολος Παύλος

painting by Irina Vitalievna Karkabi

ΟΥ ΓΑΡ ΟΙΔΑΣΙ

Μοιραστήκαμε τα ιμάτια της
και ντύσαμε την Αγάπη στα μέτρα μας!
Την χλευάσαμε, την γελοιοποιήσαμε,
την πονέσαμε!
Την στολίσαμε με ψευδήν πορφύραν κοκκίνην
και στέφανον εξ ακανθών!
Την καρφώσαμε στον σταυρό της θυσίας!
Χρεωθήκαμε την προδοσία και τον σταυρό,
τα καρφιά και την λόγχη
δίχως ίχνος ντροπής!
Εμείς οι τιποτένιοι,
τολμήσαμε να κακοποιήσουμε το θείο δώρο!
Δεν εκτιμήσαμε την ευλογία που μας άγγιξε,
δεν φροντίσαμε με τις τιμές που της άξιζαν
την ιερή φλόγα!
Τα αθώα "σ' αγαπώ" πληγωμένα,
ραπισμένα από βάρβαρα χείλη,
περίλυπα σιωπούν...............

-Κύριε, ο Θεός ημών,
ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου,
συγχώρησον τους κακούργους της Αγάπης Σου!
Ου γαρ οίδασι τι ποιούσι!

      ~ ~ V.K ~ ~
Voula Kapiri  27/4/2016

"Golden Tears" by Gustav Klimt

ΔΙΕΜΕΡΙΣΑΝΤΟ

"Διεμερίσαντο τα ιμάτιά μου εαυτοίς
και επί τον ιματισμόν μου έβαλον κλήρον."
Άρπαγες λεηλάτησαν το ένδυμα της ψυχής μου Κύριε,
το έσκισαν μοιράζοντάς το μεταξύ τους,
τροφή να θρέψουν την ένδεια της γυμνής τους ύπαρξης!
Μα άφρονες όντες και άσχημοι,
δεν εκτίμησαν την αξία του ενδύματος!
Τα ξεσκισμένα κομμάτια του κρατώντας,
λαχταρούσαν να πιούν το άρωμα της ύπαρξης μου.
Τα σώματά τους τόσο στεγνά, αφυδατωμένα,
αδυνατούσαν να απαλύνουν απ' τη δροσιά της αγνότητας
γιατί δεν υπήρχε ούτε σαν λέξη στο λεξιλόγιό τους.
Στο ράπισμα τους γύριζα και το άλλο μου μάγουλο,
κοιτάζοντας με απορία, δακρυσμένη τα αχάριστα πλάσματα!
Τη γεύση του χλευασμού τους γεύτηκα....
πικρή χολή και ξύδι!
Μα σύντομα η Παρουσία Σου με πότισε το ηδύποτο Νάμα Σου!
Η ψυχή μου περιφερόταν γυμνή,
μα δεν ένιωθε ντροπή!
Όμορφη σαν Πρωτόπλαστη ένιωθε.
Μόνο που κρύωνε!
Τότε Εσύ με έντυσες με τη θερμή λευκότητα του χιτώνα Σου
που με υπερκάλυψε, ανένηψε την ελπίδα μου,
μου έδωσε τη σφριγηλότητα της ζωντάνιας!
Έτσι η κάθε μέρα πια είναι μια Νέα Μέρα!
Κοιτάζω τον Ήλιο,
Σου λέω: "Καλημέρα Θεέ μου" και χαμογελάω!
Μου αρέσει το χαμόγελο και το γέλιο μου.
Με διαβεβαιώνει ότι η ομορφιά Σου κυλάει στις φλέβες μου!
Ακόμα κι όταν ξυπόλητη πάνω στα καρφιά τους χόρευα,
τη μουσική Σου άκουγα!
Επεξεργάστηκα στη Σιωπή τις αιχμές
και ήπια σε κρυστάλλινη κούπα τον πόνο καυτό!
Τον απόλαυσα ρουφηξιά, ρουφηξιά....
σε όλο του το μεγαλείο!
Και ξαφνικά όλα άλλαξαν!
Τα πόδια μου χόρευαν στον αέρα!
Οι αιχμές έγιναν κόκκινο βελούδο από το αίμα μου.
Άνετα μπορούσα να πλαγιάσω πάνω τους!
Οι πληγές σταμάτησαν να αιμορραγούν,
μόνο κάτι σημάδια τους, μνήμες έμειναν ξέμακρες!
Η καρδιά μου μαλακιά και σκληρή,
ανθεκτική και απύθμενη, εύπλαστη διαστέλλεται!
Ατενίζει τον πόνο κατάματα και τον προκαλεί:
"Τόλμα αν θες!
Τόλμα να διαπεράσεις την Ασπίδα μου
και τραβάω Σπαθί... τη Δύναμή μου!"
Η ανεξάντλητη Υπομονή και Δύναμη μου Εσύ, Παντοκράτορα!
Όχι αναίσθητη, όχι υποταγμένη,
αλλά Δυνατή, με μια Δύναμη τεράστια
που μάχεται να νικήσει το Αδύνατον!
Ό,τι δεν με σκότωσε, με έκανε πιο Δυνατή!
Δέχτηκα την εκλεκτή μου μοίρα
και αποδέχτηκα ότι τίποτα δεν είναι πλέον Αδύνατον!
Τα Πάντα Δυνατά υπό το Κράτος Σου!
Κοιτάζω το χρόνο πίσω μου:
-Αφού δεν χάθηκα στη δίνη σου και είμαι ακόμα εδώ,
σου σφίγγω το χέρι!
Μαζί σου ταξίδεψα,
βρήκα τους σταθμούς της ζωής μου και στάθηκα,
τις στιγμές μου άσπρες και μαύρες!
Γέλασα και έκλαψα,
πόνεσα και πλούτισα,
μεγάλωσα και μίκρυνα,
στάχυασα και κάρπισα!
Θέρισα το στάρι, το αλώνισα,
το ζύμωσα και ζυμώθηκα μαζί του
και τώρα το ψήνω...
ζεστό ψωμί να ταΐζω τους πεινασμένους!

-Σ' ευχαριστώ ολόψυχα Κύριε
για το Μάννα εξ Ουρανού Σου!
"Διαμερίζω τους καρπούς της ψυχής μου εαυτοίς
και επί των καρπών μου ΕΓΩ πλέον βάζω κλήρον!"
Ο Γολγοθάς του μαρτυρίου Κύριε,
έγινε η σκάλα του Ουρανού μου!
Τον Σταυρόν Σου γονατιστή προσκυνώ
και προσδοκώ την Αγίαν Σου Ανάσταση!!!!

Καλή Ανάσταση σε όλο τον κόσμο!

            ~~V.K.~~
            4 / 4 / 2015

ΕΚ ΡΥΠΑΡΩΝ ΧΕΙΛΕΩΝ

Το άγγιγμα της παλάμης Σου στο πρόσωπό μου!
Τη νιώθω.... χάδι ανάερο, στοργικό,
αυτή τη θέρμη της άπλετης Αγάπης Σου!
Τα αμαρτωλά μου χείλη σκύβουν
να ασπαστούν τα πανευλόγητα Δάχτυλά Σου!
Το δέος της επαφής συγκλονίζει το "είναι" μου!
Ευωδιάζω απ' τη χαρά της Ζωής
που χάρισες με το Πνεύμα Σου εντός μου!
"Την πάσαν ελπίδα μου εις Σε ανατίθημι"!
Μη με εγκαταλείψεις Θεέ μου!
Την ανθρώπινη φύση μου εξαΰλωνε,
να ταξιδεύει στους αιθέρες των οριζόντων Σου
ελεύθερη, όπως με όρισε το Άγιο Πρόσωπό Σου,
όπως με έστειλες σ' αυτό το σώμα,
Ναό της Ουσίας Σου,
πνεύμα απ' το Πνεύμα Σου,
ανάσα απ' την Ανάσα Σου!
Ψυχή μικρή, ελαχίστη απ' τον απέραντο Κόσμο Σου
λαμπαδοφορούμενη τη θεία Σου Φύση!
"Ότι την αμαρτία μου εγώ γινώσκω
και η ανομία μου ενώπιον μου εστί δια παντός".
Αμαρτία μου,
οι εξόριστες στιγμές των επίγειων παθών
όταν τυραννικά με δεσμεύουν, ξενιτεμένη μακριά Σου!
Η λύτρωση μου
στη σωτήρια μεγαλοψυχία Σου ελπίζει Θεέ μου!
Στο μονοπάτι της Σιωπής με οδηγείς και με ορμηνεύεις:
"Άκου τη Σιωπή,
μάκρυνε το βλέμμα σου,
ορθώσου!
Με την ίδια την ψυχή νιώσε την αρχέγονη Ύλη Μου!
Στην Αγάπη
την Άχραντη,την Άφθορη, την Αιώνια πορεύσου.....
αυτή είναι η Λύτρωση που ζητάς!"
Η μουσική της Υπεροχής Σου μεθυστική,
απόκοσμη, τεράστια, εθιστική με καθηλώνει,
κύμβαλα αλαλάζοντα αποστομώνει!
Η αγγελική μελωδία προσανατολίζει την ύπαρξή μου
στη Γη της Επαγγελίας Σου!
Οδηγός μου Εσύ, το Φως το Ανέσπερο!
Διακαής ο αγνός πόθος του έρωτά μου δι' Εσέ!
Συ Μεγαλοδύναμε η Αγάπη η Θεία!
Η αγάπη η θνητή εγώ!
Η φλόγα η ιερή Εσύ,
η βάτος η καιομένη η Άσβεστη!
Να την αγγίζω θέλω,
να καίγονται τα δάχτυλά μου στην Αγάπη Σου την άπειρη!
Σε προσκυνώ, τον Ήλιον της Δικαιοσύνης,
το Σύμπαν, την Εξουσία Σου!
Αξίωσόν με Δέσποτα,
Νυμφίον να σε υποδεχθώ εν τω μέσω της Νυκτός!
Με της ψυχής μου τον λευκό χιτώνα
να σκουπίσω το ιερό έδαφος που εν εννοία ελαφροπατάς!
Με των δακρύων μου το μύρο να το αρωματίσω!
"Του Δείπνου Σου του Μυστικού..."
Στη σιωπή των αμνών, αμνός...
σφάγιο Σου προσφέρομαι!
Δέξου τη θυσία που στο Όνομά Σου σφραγίζω
με το αίμα της καρδιάς μου!
Δέξου τους στεναγμούς και τα δάκρυα της ψυχής μου!
Αντίδωρο από μένα για Σένα!
Από Σένα για μένα!
Στάλαξε τις σταγόνες της μετάληψης Σου μέσα μου,
Δροσιά των στιγμών μου!
Ιερή η στιγμή της Κοινωνίας Σου,
το Άχραντο των Αχράντων Σου Μυστήριο!
Εκ ρυπαρών χειλέων δέξου την ημετέραν προσευχή!
Μείνον εν εμοί ο Θεός, Βασιλεύ Βασιλέων
και ίλεως, ίλεως,
ελέησον με και φύλαξόν με υπό την Σκέπην Σου!!!!

                  ~ V.K.~
                 4/4/2015


ΕΛΑ ΑΚΡΙΒΟ ΜΟΥ ΕΑΡ

Νύχτα βαθιά, η πόλη ησυχάζει....
Το σπίτι παραπαίει σκοτεινό,
ζει και δεν ζει,
ανάμεσα φθοράς και αφθαρσίας,
ακόμα αντέχει!
Καημός στα πέλαγα η κλίνη ταξιδεύει,
με τ' αφρισμένα κύματα παλεύει,
κάβο να δέσει λαχταρά, γαλήνη!
Τα παραθύρια όλα ανοιχτά,
όλα για Σένα που αργείς,
σαν φεγγαρόφωτο να μπεις!

- Έλα, να γείρεις στ' αχανή,
λευκά σεντόνια της ψυχής,
τ' άλικο του κοχλία να ντυθείς!
Με των ανθών σου τ' άρωμα
έλα να μας φιλέψεις,
γλυκιά εποχή Εσύ, καλοσυνάτη,
με την ικμάδα, τη δροσιά,
φως στην καρδιά να λάμψεις!
Τη φοβερή ησυχία
των φαντασμάτων να ταράξεις,
τη θολερή τους βολεμένη απάτη,
ως να χαθούν με την σκληρή
πραμάτεια τους στην πλάτη!

Φύσηξε αγέρι, Ζέφυρε
σκόρπισε πέρα, μακριά
μιας μοίρας αλμυρής την αλισάχνη,
αύρα μου εσύ θαλασσινή
σβήσε της κάθε χνάρι!
Συνόδευσε την Άνοιξη
κρατώντας της το χέρι,
να 'ρθεί η μειλίχια εποχή!

Καλώς να ορίσουν λυγερές οι ανεμώνες,
να μείνουν πίσω ξέπνοοι χειμώνες!
Να στολιστεί η μικρή αυλή
μ ένα γιορντάνι νότες,
κρίνα, βιολέτες, γιασεμιά
στις ασπρισμένες γλάστρες
ζουμπούλια και βασιλικά,
γεράνια και μπιγκόνιες,
χαμόγελα χρωματιστά!                                                                                                                                       
Στους βράχους της υπομονής
σαν σε λειμώνες λιόσπαρτους,
πορφυρογέννητες ν' ανθίσουν οι ελπίδες!
Να δω τη θάλασσα γυαλί
και κάθε ηλιοφίλημα
στο μπλε να στραφταλίζει,
παιδούλα ανέμελη η ψυχή,
βαρκούλα ν' αρμενίζει,
δεμάτια το χρυσάφι να θερίζει!

Όλη του κόσμου η υπομονή,
η προσμονή για Σένα!
- Έλα ακριβό μου Έαρ!!!

                 ~ ~ V. K. ~ ~
                   21/3/2018